Duofietsen met zijn drieën. Ra ra, hoe gaat dat?
En wat beleef je dan zo al? Het verhaal van Paul, Wim en Jan
Vrijwilliger Paul en zijn maatjes Wim en Jan duofietsen altijd met zijn drieën.
Hoe is dat nou mogelijk?, zullen de meeste Fietsmaatjes zich wellicht afvragen.
Het antwoord van Wim is simpel: “Paul zit met Jan of mij op de duofiets. De ander fietst er op een tweewieler achteraan. Jan en ik wisselen elkaar halverwege af, meestal na een stop bij een restaurant.”
Wim vervolgt: “We gaan zo alle kanten op. De ene keer richting Wassenaar / Scheveningen, de andere keer naar Noordwijkerhout / Zandvoort of anders lukraak door de polders van Hollands Midden, soms de Haarlemmermeer.”
Accu’s
“Per rit van drie uur rijden we pakweg dertig à veertig kilometer. Daarvoor gebruiken we twee accu’s.
Het wisselen van de accu’s is overigens geen sinecure. We geven onbeschaamd toe dat we enigszins stram zijn geworden. We zijn alle drie rond de tachtig jaar. Het voorover buigen gaat ons moeilijk af en de kracht in onze handen laat inmiddels ook te wensen over. Het indrukken van de ontgrendelknopjes gaat daardoor lastig.”
Jan: “In een van onze eerste ritten hadden we maar één batterij meegenomen. Dat moesten we bezuren, want die was halverwege leeg. Het werd een vermoeiende terugreis. Fietsen op een fiets zonder accu of met een lege is een hondenbaan.”